List rodziców dzieci z zaburzeniami płci- Genspect do AAP
IGNOROWANY GŁOS RODZICÓW DZIECI z zaburzeniami płci.
Głos rodziców dzieci z zaburzeniami płci jest w Polsce prawie niesłyszalny. Zamieszczamy więc poniższe nasze tłumaczenie Listu otwartego organizacji ich grupującej (GENSPECT) do Amerykańskiej Akademii Pediatrów (AAP) dotyczącego tematyki dzieci i młodzieży z zaburzeniami tożsamości płciowej z kilku powodów.
List przedstawia punkt widzenia rodziców takich dzieci oraz wylicza grupujące ich strony i organizacje (w sumie podpisało się tu 3558 rodziców), a także zawiera argumenty i odwołania do najnowszych ustaleń naukowych. Pokazuje także, jak są pomijani, a dowody naukowe ignorowane. List odsłania także mechanizmy wewnętrznej cenzury w obrębie najpotężniejszej amerykańskiej organizacji grupującej lekarzy pediatrów. Jest cenny także dla klinicystów (obserwacje rodziców). Pod listem podpisały się oprócz rodziców inne ważne gremia (specjaliści zdrowia psychicznego i fizycznego, naukowcy, klinicyści). Z tych wszystkich powodów uznaliśmy, że warto list przytoczyć w całości. Sprawa cennej rezolucji #27, która była głosem o prawdę i obiektywizm w ramach Amerykańskiej Akademii Pediatrów niestety nie zakończyła się pozytywne. Została ona bliżej opisana na portalu Afirmacja.info przez Agnieszkę Marianowicz-Szczygieł LINK
LINK do oryginału listu: An Open Letter to the American Academy of Pediatrics – Genspect
List otwarty GENSPECT do Amerykańskiej Akademii Pediatrów (American Academy of Pediatrics) z dnia 18 czerwca 2022
Piszemy do Was z Genspect, międzynarodowej i bezpartyjnej organizacji, która reprezentuje tysiące rodziców dzieci z dysforią płciową, rodziców nastolatków, młodych dorosłych, jak również osoby transseksualne, osoby po detranzycji, a także klinicystów i grupy spokrewnione. Chcemy, aby nasze dzieci były traktowane jako pełne istoty ludzkie. Chcemy, aby pomoc skierowana do nich była oparta o sprawdzone metody (metody oparte na dowodach), które zapewniają, że korzyści przewyższają ryzyko.
Jesteśmy bardzo zaniepokojeni faktem, że AAP (American Academy of Pediatrics) – reprezentuje obecnie tylko jeden zestaw poglądów na temat tego, jak najlepiej pomóc naszym dzieciom dobrze funkcjonować – a mianowicie proponuje tranzycję społeczną (zmianę imion, zaimków, itd.) i medyczną (blokery dojrzewania, hormony płciowe, operacje). AAP nazywa to „afirmacyjną opieką”. Wiele z naszych dzieci otrzymało taką opieką i wcale nie mają się dobrze.
To skłoniło nas do uważnego zapoznania się z badaniami, które wspierają takie metody leczenia, i odkryliśmy, że to, co mówi się o tych badaniach, wcale nie jest tym, co faktycznie pokazują wyniki. Obecnie dysponujemy kilkoma niezależnymi systematycznymi przeglądami dowodów, które pokazują, że korzyści płynące z tych metod leczenia są bardzo wątpliwe. Natomiast coraz więcej badań wskazuje na zagrożenia — takie jak uszkodzenia kości i układu sercowo-naczyniowego, wpływ na mózg i inne narządy, trudności w sferze seksualnej i niemożność posiadania dzieci w przyszłości.
Kilka krajów, w tym Szwecja , podjęło już działania w oparciu o te nowe informacje, gdzie „zdecydowano, że leczenie hormonalne (tj. blokowanie dojrzewania płciowego i hormony płciowe) nie będzie rozpoczynane u pacjentów z dysforią płci w wieku poniżej 16 lat. W przypadku pacjentów w wieku od 16 do 18 lat zdecydowano, że procedury medyczne mogą być stosowane wyłącznie w ramach badań klinicznych [czyli pod zaostrzonym rygorem, wstępny etap implementacji leków i procedur medycznych – przyp. tłumacza] zatwierdzonych przez EPM (Ethical Review Agency/Swedish Institutional Review Board – Szwedzki Urząd d.s. Kontroli Etycznej). Pacjent musi otrzymać wyczerpujące informacje na temat potencjalnych zagrożeń związanych z tymi procedurami, a także należy przeprowadzić staranną ocenę poziomu dojrzałości pacjenta w celu ustalenia, czy jest w stanie ocenić i wyrazić na nie zgodę.”
Wielka Brytania natomiast przygotowuje przegląd swojego wieloletniego programu zmiany płci w związku z obawami, że szkody przeważają nad korzyściami. Oficjalny raport okresowy zdystansował się od „modelu afirmacji”, podkreślając, że takie podejście „pochodzi z USA” i sygnalizując nadchodzące zmiany w Wielkiej Brytanii.
Niedawno dowiedzieliśmy się, że pięciu pediatrów złożyło rezolucję (nr 27), aby wezwać AAP do przeprowadzenia dokładnej i systematycznej oceny dostępnych dowodów oraz do aktualizacji stanowiska AAP z 2018 r. ws Zapewnienia kompleksowej opieki i wsparcia dla dzieci i młodzieży zróżnicowanych płciowo (ang. Ensuring Comprehensive Care and Support for Transgender and GenderDiverseChildren and Adolescents) , które błędnie rozpowszechnia pogląd, że „afirmujące płeć”psychospołeczne i medyczne interwencje są jedynym dopuszczalnym sposobem leczenia młodzieży z dysforią płciową.
Nasza rezolucja jest więc bardzo na czasie: wiemy, że tysiące młodych dorosłych zgłasza się na subredditDetrans i inne platformy społecznościowe, gdzie mówią o tym, że żałują swoich decyzji. Dlaczego to się dzieje? Niedawno opublikowana recenzowana publikacja ostrzega, że oryginalny protokół „holenderski” (ang. Dutch protocol), który jest obecnie stosowany w leczeniu młodzieży z dysforią, ma znaczne ograniczenia metodologiczne i nie ma zastosowania do większości obecnych przypadków, a mianowicie do młodzieży z początkiem dysforii płciowej po okresie dojrzewania powiązanej z problemami psychicznymi i poznawczymi [Dutch protocol wyznacza obecnie trendy w tranzycji medycznej i społecznej na świecie – przyp. tłumacza].
Wielu rodziców Genspect zaobserwowało nagłe przyjęcie identyfikacji transseksualnej u swoich dzieci, często pojawiające się po intensywnym i obsesyjnym okresie przyjmowania ukierunkowanych treści w mediach społecznościowych i obserwowania, jak ich przyjaciele, jeden po drugim, ogłaszają tożsamość transseksualną. Co więcej, wiele naszych dzieci cierpi na współistniejące choroby psychiczne (m.in. lęk, ASD, ADHD, depresję, traumę, zaburzenia odżywiania i inne – podczas gdy wiele innych próbuje zrozumieć swoją orientację seksualną ), co wymaga diagnostyki różnicowej i odpowiedniego wsparcia terapeutycznego, w tym terapii eksploracyjnej.
Niektóre z naszych dzieci od tego czasu zrezygnowały z identyfikacji tran [tzw. desisters – przyp. tłumacza] i teraz wracają do dobrego funkcjonowania po okresie dezorientacji i depresji, do której zdaje się doprowadziła ich nowa identyfikacja transseksualna. Inni stali się wojowniczy i zdeterminowani, by zacząć brać silne leki, które trwale zmienią ich ciała. Jeszcze inni, którzy nie potrzebują już naszej zgody, po prostu udali się do pobliskiej kliniki Planned Parenthood i bez żadnej konsultacji otrzymali hormony. Widzimy także, że zdrowie psychiczne w tej ostatniej grupie dzieci coraz bardziej się pogarsza.
Wojowniczo nastawiony nastolatek, który usilnie nalega na coś lub dokonuje ryzykownych wyborów, nie jest nowością dla rodziców. Nowością jest to, że profesjonaliści, którym powierzyliśmy nasze dzieci, zamiast chronić je przed krzywdą i pomagać w łagodzeniu rozdźwięków między rodzicami a dziećmi, tak powszechnych w wieku nastoletnim, zachęcają nasze dzieci do podejmowania ryzykownych, impulsywnych decyzji z nieodwracalnymi konsekwencjami.
AAP już dawno powinno zająć się tą kwestią i jesteśmy zadowoleni, że Rezolucja 27, złożona przez kilku członków pediatrów AAP, właśnie tego dotyczy. Natomiast jesteśmy bardzo rozczarowani, gdyż dowiedzielibyśmy się, że kierownictwo AAP postanowiło wyraźnie zabronić innym pediatrom komentowania Rezolucji 27, pomijając ją na liście w linku wysłanym do pediatrów z prośbą o komentarze. Rozumiemy, że wynika to z „nowej zasady”, zgodnie z którą „niesponsorowane” uchwały nie mogą być komentowane. Niepokojące jest jednak to, że ani jeden oddział ani komitet w AAP nie był skłonny „zasponsorować” rezolucji wzywającej do przeprowadzenia bezstronnego i systematycznego przeglądu dowodów w pediatrycznej medycynie płci – to coś, czego AAP nigdy nie robiła. Jeszcze bardziej niepokojące jest to, że AAP wydaje się zapobiegawczo tłumić debatę, nie zezwalając na komentarze na temat „niesponsorowanych” rezolucji, co jest zasadą, która nie istniała w zeszłym roku, kiedy podobna „niesponsorowana” rezolucja uzyskała wiele głosów poparcia i komentarzy pediatrów.
Dlatego wzywamy was do komentowania Rezolucji 27 i głosowania nad jej przyjęciem na zbliżającej się sierpniowej Dorocznej Konferencji Liderów . Nadszedł czas, aby zaktualizować stanowisko AAP z 2018 przy użyciu otwartego i przejrzystego procesu, na wzór bezstronnego przeglądu Cass w Wielkiej Brytanii. Taki proces powinien rozpocząć się od prawdziwie niezależnego, bezstronnego, dokładnego przeglądu dowodów – dokładnie tego, do czego wzywa Rezolucja 27. Następnie członkowie AAP powinni uważnie wysłuchać wszystkich stron tej debaty bez oceniania. Jednak AAP powinna słuchać nie tylko lekarzy, rodziców i pacjentów, którzy wierzą w korzyści płynące z „afirmującej” społecznej i medycznej tranzycji dla nieletnich. Powinniście również zaprosić tych, którzy się z tym nie zgadzają i tych, którzy zostali skrzywdzeni, w tym osoby po detranzycji i tzw. desisters [osoby, które wycofały się z identyfikacji trans – przyp. tłumacza] oraz rodziców młodych ludzi, których stan zdrowia gwałtownie się pogorszył podczas brania leków, a także klinicystówi badaczy, którzy na podstawie międzynarodowych dowodów kwestionują oficjalne stanowisko AAP. Szeregi wszystkich tych grup szybko rosną. Zgromadzone dowody są również odnotowywane przez ważne media głównego nurtu, takie jak New York Times , Washington Post , San Francisco Examiner , 60 Minutes i inne, o zróżnicowanym zasięgu, które, mamy nadzieję, weźmie pod uwagę AAP.
Chcielibyśmy przypomnieć Państwu, że Komisja Bioetyki Amerykańskiej Akademii Pediatrii uznaje, że „rodzice… są o wiele lepiej przygotowani niż inne gremia, aby zrozumieć wyjątkowe potrzeby swoich dzieci i podejmować właściwe, wynikające z troski decyzje dotyczące opieki zdrowotnej ich dzieci”. Nasze głosy – i nasze dzieci – zasługują, by być usłyszane przez AAP. Naszym zadaniem jest ochrona zdrowia i dobrego samopoczucia naszych dzieci: Waszym obowiązkiem jest pracować z nami w przemyślany i pełen szacunku sposób. Z niecierpliwością czekamy na włączenie nas do ważnych dyskusji na temat opieki medycznej nad młodzieżą z dysforią płciową, która będzie kształtować całe życie naszych dzieci, ich zdrowie fizyczne i psychiczne oraz zdolność do posiadania własnych dzieci.
Z poważaniem
Genspect
Stella O’Malley
Dyrektor, Psychoterapeuta
Candice Jackson
US Regional Head, Fmr. Deputy General Counsel, US Department of Education
Stowarzyszone z Genspect grupy rodziców amerykańskich i kanadyjskich:
Parents of Rapid Onset Gender Dysphoria Kids – 2100 rodziców
Cardinal Support Network – 400 rodziców
Oasis – prywatna grupa na Facebooku – 358 rodziców
Our Duty US – 200 rodziców
Gender Dysphoria Support Network – 500 rodziców
Amerykańskie i kanadyjskie organizacje popierające:
GenderDysphoria Alliance
GenderExploratoryTherapyAssociation
4th WaveNow
REIME
PITT
Canadian Gender Report
LGB Alliance Canada
LGB Alliance USA
DetransVoices
Amerykańscy i kanadyjscy specjaliści, którzy popierają ten list:
Lisa Littman, MD, MPH
Physician, Researcher, President of the Institute for Comprehensive Gender Dysphoria Research
Sasha Ayad, M.Ed., LPC
Psychotherapist
Carol Tavris, Ph.D.
Social Psychologist and Writer
Leonore Tiefer, Ph.D.
Clinical Associate Professor of Psychiatry (ret.)
NYU School of Medicine
Lisa Marchiano, LCSW
Jungian Psychoanalyst and Author
Miriam Grossman, M.D.
Board Certified in Child, Adolescent and Adult Psychiatry
Jane Wheeler
President, Rethink Identity Medicine Ethics (ReIME)
Kathleen Jennison Goonan, M.D.
Stephanie Winn, LMFT
Psychotherapist
Lauren H. Schwartz, MD
Kathleen H. Dooley, Esq.
Pamela Garfield-Jaeger, LCSW
Licensed Clinical Social Worker
Sarah Jorgensen, PharmD MPH
Pharmacist
Joseph Burgo, Ph.D.
Psychologist
Stephen B. Levine, MD
Clinical Professor of Psychiatry
Case Western Reserve University School of Medicine
Aida Cerundolo, M.D.
Erica Li, M.D.
Former Fellow of the AAP
Carrie D. Mendoza, MD
Director, FAIR in Medicine
Foundation Against Intolerance and Racism
Wspierające amerykańskie i kanadyjskie osoby po detranzycji:
Helena Kerschner
Chloe Cole